Bully masters Effects to Victims

                                 

          According to Google Trends that Philippines is the fourth highest searching country worldwide for Cyberbullying.A quite alarming fact in every Filipinoes since our country take pride in our friendly traits.And also this fact says that the bullies increased.Bullies don`t know the effects they have to their victims,namely,changing behaviour,great depression and the deadly suicide.

           The victims in this case first experience changes in their behaviour.The cheerful,friendly and open-minded people transformed in being loner, and shy.So they are more likely want to be and independent than to socialize others.

           Once they are not willing to socialize others,they are prone in great depression.A depression that become a reason of all his/her poor grades,absentees,vices and having lower self-steem.And bully victims become unhealthy physically,emotionally,socially,psychologically, and others.

            They can not handle there depression so that they try to kill themself or commit suicide.Most teenagers did it.They end there life in just a non-sense post but have a big impact .Just like what happened to Roy Cayetano from Zamboanga City who died in front of his computer with his facebook account that still opened and it is stated that he kill himself because of a hate site who bashing him a lot (source:The Philippine Trend).

            These negative effects in victims of Cyberbullying are not only a  indication that you must stop doing these.But also in just a click,think wisely and be considerate in your post,status,share and tagging other people.Lets help our country to lessen and solve this case.If you are one of the bully masters,do what is right.

Kabanata ng aking buhay sa Antimony

                  Tawanan,asaran,pagiging malungkot,pagtutulungan,labis na pagkapagod,hindi pagkakaunawaan             at pagtupad sa aking mga pangarap.Ang mga karanasang ito ang bubuo sa kabanata ng aking buhay             sa ikasiyam na baitang.

                                  Sa taunang ito,masasabi kong marami ang natuklasan ko sa akingsarili at mga bagay-                                    bagay.Tulad na  lamang ng pagtagumpay ko sa isang bagay na kung iispin ko ay malabong mangyari.Isa                      na nga riyan ang pagkapanalo ko sa DSPC.Ang pagkapanalo ko rito ang siyang tumugon sa aking                              matagal napangarap na makapasok sa RSPC.Nakakatuwang isipin na ang kategoryang pinagwagian ko                      ay isa sa mga kategoryang ayaw na ayaw  kong pasukin at kailanman ay hindi ko hinangad na sumali                          rito.Ang lahat nga talaga ng mga pangyayari ay may dahilan.

       S                       Samantala,sa aming klase ay madami akong natuklasan sa mga natatagong ugali ng iba kong 

                   kaklase.Nakakalungkot man sabihin ngunit ito angkatotohanan.Nariyan ang hindi pagiging disiplina nila at                    minsan pati respeto ay hindi na nila na iipamalas.

                                Hindi rin maaalis ang hindi pagkakaunawaan ng iba dahil siguro sa ibat-ibang pananaw.

                                Sa kabila ng mga ito ,mas nanaig parin ang masasayang karanasan namin.Halimbawa na lamang                     ng pagtatawanan ng lahat kapag sumasagot si Arlante,tawanan kasama ang mga kaibigan at ibapa.Minsan                   pa nga ang pang-aasar sa isa naming kaklase kapag dumadaan ang kanyang hinahangaan.Maging ang                         paglolokohan  naming kasama ang aming gurong tagapayo.

                                Walang titibag sa Antimony!Ang katagang ito ang pinanghhahawakan ng aming pangkat.Sa                         pagtatapos ng taunang ito,tila nga ba ang mga masasayang ala-alang ito ay bibitbitin naming sa pagbukas ng                 bagong kabanata ng aming buhay sa susunod na baitang.

Ang aming Guro

                   Sa una,akala ko laging seryoso ang aming klase kapag siya ang magtuturo.Dahil alam ko kung kung   gaano siya kasungit at marahil siya rin ang gurong tagapayonamin sa pahayagan.                                                               

                Ngunit ang ahat ng ito`y hanggang akala lamang.Hindi siya yung tipo ng mga taong masusungit              na hindi marunong ngumiti at makisabay sa halakhakan ng ibang tao.

               Sa kanyang pagtuturo ,iba ang pamamaraan na ginagamit niya.Hindi ko alam kung ano basta                    hindi ko  maipaliwanag.Minsan,nagtataka ako bakit kapag siya ang nagtuturo sa amin ang haba ng              oras at maramikaming nagagawa hindi tulad ng ibang guro namin.Marahil alam niya kung paano                  niya pagkakasyahin sa loob ng 40 minuto angkanyang ituturo.

               Nang makasama ko siya sa Lipa higit na mas nakilala ko siya.

              Maraming payo narin siyang nasasabuhay.Ang pagiging masayahin,magaling sa pagtuturo at                    pagiging mapanuri ang mga kaugalian niyang tumatak sa aking isipan.Ang mga ito ay mga alaala ko            sa kaniya at sa kanyang pagtuturo.

Pagtahak sa K-12

             Ang  dali-dali  naman nito!Ito ang kadalasang sinasambit ko kung kami ay may gawain noong ako ay nasa ikapitong baitang pa lamang.Sa panahong iyon,halos lahat ng aralin ay madali lamang intindihin kahit basahin ko
 lamang ito.

                           Ngunit habang palapit ng palapit kami sa Senior Highschool tila nga ba ang lahat ay nagiging

                kumplikado na sa paggawa ng proyekto,gawain,aralin at ibapa.Maging ang mga kaklaseko ay nahihirapan rin,pansin                   ko ito sa tuwing sila ay tinatanong ko.Pakikinig at pagigingmalikhain-iyan ang mga salitang kumakatawan sa                                   kurikulum na  ito.Kailangan mo talagang makinig sa yong mga guro para makasabay ka lalong lalo na sa                       asignaturang Matematika at Agham.Ang aming mgaproyekto ay hindi na rinbasta-basta ang proyekto kundi                 kailangan mo talagang pagandahin at paglaanan ng panahon dahil malaki ang porsyente ng sakop nito sa                     aming grado.At sa pagsusulit naman namin ay nauubos ang aming oras sa paggawa ng produkto.                                              `Stress!’.Iyanangkadalasangbukambibig naming magkakaklase.

                          Sa kabila ng mga karanasang ito,hindi mawawala ang mga masasayang karanasan at bagong                        kaalaman namin sa K-12.Minsan kahit gaano man kahirap ang mga ginagawa namin ay labis na kasiyahan                  naman ang nararamdaman ko dahil nagawa ko ang bagay na ito.Ibat-ibang kaalaman-ito rin ang lamang namin            sa mga estudyanteng hindi dumaan sanasabing kurikulum.                           

                         Ano pa kaya ang mga matutunan ko?Gaano kaya kahirap ang mga araling aming tatalakayin sa                      pagtapak namin sa Ika-10 baitang?Makakayanan pa kaya ito ngutak ko?Itoang mga katanungang paulit-ulit na            tinatanong ko sa aking sarili.Katanungang pilit kong binubura sa aking isipan para hindi maging mahirap ang                pagtahak ko sa susunod na baitang.

Pagtalakay sa buhay ni Maria Clara

         Matapos ang aming pagsusulit,tinalakay naman namin si Maria Clara.Buhay na buhay ang kaisipan ng aking mga kaklase dahil pag-ibig ang pinag-uusapan.Dapat nga bang sundin ni Maria Clara ang kanyang magulang o ang sinisigaw ng kanyang damadamin?Iyan ang tanong na tila ba  pinagdedeskusyun sa aming klase.Ang tanong na animoy nakarating sa ibat-ibang paksa ukol sa pag-ibig.Ang ilan naman ay may mga pinanghuhugutan sa kanilang mga sinasagot.May ilan rin namang katanungan ang aming tinalakay.
          Ang bawat grupo rin ay naatasan ng ibat-ibang gawain.Ang larawang nasa ibaba ay ang ginawa ng aming pangkat.


   Samantala ang mga larawan naman na ito ay ang ginawa kong takdang aralin namin.

Pagsagawa ng mock trial

       Ngayong linggong ito,tila nga ba  ang dalawang pangkat na magprepresenta ng mock trial ay medyo nahirapan sa pagpili ng mga lilitisin at magiging abogado.Sa aming grupo,si Marasigan ang pinili naming Elias at si Ostia naman ang abogado.Ang aming Elias ay nabigla nang sabihin namin na siya ang magiging Elias kaya hindi ko alam kung magagampanan niya ito.Salamat na lamang na nasagot niya ang mgatanong sa kanya ni Bueno na siya namang abogado ng kabilang grupo.Sa huli,nasagot naman nila ang katanungang dapat sagutin.Ngunit nadismaya lang ako ng konti sa desisyon ng hukuman.Dahil para sa akin ay mas nabigyan ng kasagutan ang katanungan.

Pagpapatuloy sa pagtalakay sa buhay ni Crisostomo Ibarra

       Sa unang araw nang pagtuturo ng aming guro sa linggong ito ay binalikan at nilinaw niya ang mga iniulat ng bawat grupo noong nakaraang linggo.Ibinigay niya ang mga iuulat ng bawat grupo na may kinalaman sa buhay ni Crisostomo Ibarra bilang isang anak,mangingibig at iba pa.Nagulat ang ilan kabilang na ako  na ang iniatas  niya ay iuulat pala  sa araw na ito.Sa loob ng sampung minuto ay itinapos namin ito ngunit  ang bawat isa sa aming grupo ay hindi handa.Mabuti na lamang ay sinabi ng aming guro  na ang ginawa naming movie trailer ay ipapanood na lamang.
       Sa sumunod na araw,nag-ulat ang pangkat apat at tatlo ngunit ang dalawang grupo ay hindi na nagkaroon ng oportunidad na magpresenta pa.Sa kadahilanang ipapanood  sa amin ang pelikulang Andres Bonifacio na siya rin namang gagawan ng sanaysay ng mga manunulat.
        Sa huling araw ay nagpresenta na ang dalawang grupo.Sa kabilang banda,ang bawat kabanata na may kinalaman sa buhay ng nasabing tauhan ay muling tinalakay .Nagbigay ng  ilang katanungan ang aming guro.Kabilang na nga rito ay kung tunay nga bang mangingibig at biktima nga lang ba ng pagkakataon si Ibarra sa nobela.Ang pangalawang katanungan ay nakakalito sa aken kaya hindi na akong nagtangka pang magtaas ng kamay.Ngunit sadya ngang nakakalito ang tanong na ito dahil maging ang mga kaklase ko ay hidi rin ito masagot.

Ang buong linggo para kay Crisostomo Ibarra...

     Upang masagutan namin ang  katanungang iniwan sa amin ng aming guro na kung tama lang bang pinatakas si Crisostomo Ibarra sa kabila ng tinutugis siya ay ipinagpatuloy ng tatlong grupo ang pag-uulat sa ilang kabanata ng nobela na may kinalaman sa katauhan ng pangunahing bida.
    Halos buong linggong ito ay nag-ulat lamang ang bawat grupo at ang ibang bahagi rin ng kanilang inuulat ay pinapaliwanag rin ng aming guro nang maayos.Ang bawat  pangyayari sa nobelang aming pinag-aaralan ngayon ay naging malinaw na sa akin.At ang tanong na ito ay magagawan ko na ng konklusyon.
     Samantala, noong Byernes ay sinantabi muna namin ang Noli Me Tangere.Gumawa kami ng liham para isang tao na nais naming sulatan.Sa gawaing ito,isang tao ang inilayan ko ng aking sulat para sa Araw ng mga Puso.

Ikaapat na linggo...

     Sa linggong ito nakatakdang isagawa namin ang aming produkto na 'Parade of Characters'.Iniatas sa akin ng namumuno sa aming pangkat na maging Donya Victorina.Nung una,inayawan ko ito pero tinanggap ko na din para sa kapakanan ng aming grupo.Hindi inaasahan ang ilang ginawa ni VigillaMatapos ang lahat  ay magpresenta sa harap,pinuri niya kami at tinama ang ilang pagkakamali.Sa sumunod na araw binalikan namin ang mga katauhan sa Noli Me Tangere.Inanunsyo ng aming guro na ang bawat grupo ay maguulat ng mga kabanata na naatas sa kanila.Nag-ulat ang unang pangkat at ipinaliwanag ang mga nilalaman nito namay kinalaman sa buhay ni Crisostomo Ibarra.  

Repleksyon...

    Maraming aral,payo at kaalaman akong natutunan ngayong linggong ito mula sa guro namin sa Filipino at Ingles..Marahil sa linggong ito,nakasama ko sila sa laban sa loob ng apat na araw at tatlong gabi.
    Una na nga riyan ay huwag mawalan ng kompyansa sa sarili sa oras ng laban na kahit alam mo ng magagaling ang mga katunggali mo at dehado kana.Ayon nga kay Gng.Morales na ang panalangin ang isa sa magiging sandata mo sa pagharap sa mga problema at maging sa mga paligsahan.At base na rin kay Gng.Mixto na ano ang silbi ng kasaysayan kung hahayaan mo lamang na sila ang laging gagawa ng kasaysayan.
    Sa aming pagbabalik sa Antipolo,maraming mga bagay akon `namiss` sa Lipa .Kabilang na nga riyan ang mga taong nakasalamuha ko  sa loob ng tatlong apat na araw,pagpila para sa pagkuha ng pagkain,masasarap na pagkain,pakikiligo kung saan-saang klasrum at higit sa lahat ang magandang pag-uugali ng mga Batangueno.
    Ngunit ang lahat ng ito'y magiging magandang alaala na lamang at ang pagbalik namin sa Antipolo ay nangangahulugang balik normal na ang lahat.Sa loob ng dalawang araw ng aming klase,pagbabalik  aral lang ang ginawa ng aming guro at ilang paalala.

Ikaapat na Markahan

   Sa linggong ito natapos na ang aming ikatlong markahan.Kung aking ipagkukumpara ang pagsusulit noong nakaraang markahan,masasabi kong mas madali ngayon kaysa noong nakaraang markahan.
   Sa linggo ring ito,pinasimulan ni Gng.Mixto ang aming talakayan tunkol sa Noli Me Tangere.At sinabi na rin niya ang mga gagawin naming produkto sa ikaapat na markahan.Higit na mas mahirap ang mga proyekto namin ngayon.

Repleksyon

    Ito ang unang linggo ng aming pasukan  ngayong taon. Sa unang araw ng aming talakayan,ipinakilala sa amin ni Gng. Mixto ang aralin apat na kung saan ang Saudi Arabia at Israel ang aming bibisitahin.

    Nagbalik aral kami sa  mga tinalakay noong nakaraang taon bagamat wala ako noon.At nagbalik aral rin kami sa sanaysay.Naatasan rin kami na manood ng isang dokyumentaryo at sagutin ang mga tanong na ibinigay ng aming guro.

   Ang isa sa mga napanood kong dokyumentaryo ay Ang mga Dalagita sa Sapang Kawayan.

Ang dokyumentaryong ito ay tumatalakay sa pagbubuntis ng mga dalaga ng maaga sa isala ng Sapang Kawayan.Habang pinapanood ko ito,hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa mga nalaman ko at mga dahilan na binigay ng mga dalaga.Naiinis na naaawa ako sa kanila dahil sa murang edad pa lamang nila ay  nagkakaanak na sila .At nakakainis din dahil ang mga dahilan ng mga kabataan ay hindi sapat na dahilan para sa maagang pagbubuntis.Higit sa lahat,naiinis ako sa mga mentalidad ng mga tao sa lugar na ito na kung saan kapag hindi kapa nagkaanak sa edad na 18 ay naiiwanan kana ng byahe at sa mga mgulang naman kapag 40 dapat may apo kana.Ngunit hindi korin naman masisisi ang mga tao dito dahil kung tutuusin ang gobyerno rin ang  may kakulangan sa lugar na ito.

    Tinalakay rin namin ang pangangatwiran ,pamaksang pangungusap at pantulong na pangungusap.